Heimsvaldastefnan lifir góðu lífi í Garðaríki

Eitthvað virðast skert áhrif Sovétríkjanna/Rússlands á alþjóðavettvangi vera að fara fyrir brjóstið á Rússunum. Það er er reyndar hægt að skilja það að sumu leyti þar sem það er jú skárra að hafa það skítt í risaveldi sem allir eru hræddir við en að hafa það skítt í ríki sem virðist reka á reiðanum og enginn óttast og fáir bera virðingu fyrir. Þegar þannig stendur á er ekki að undra að almenningur styðji málsstað þjóðernishyggju af miklum móð. Þetta einstaka mál með minnisvarðann í Eistlandi er því tvíbent í meira lagi af Rússa hálfu. Þeir saka Eista um fasisma og öfgaþjóðernishyggju á meðan slíkt grasserar í þeirra eigin bakgarði.

Mér finnst eiginlega nærtækast að líkja ástandinu í Rússlandi við Þýskaland fyrir valdatöku Hitlers. Langt og erfitt stríð tapaðist og þó ekki því enginn var hernaðarlegur ósigurinn frekar en hjá Þjóðverjum í Fyrri-heimsstyrjöld. Ósigrinum í Kalda stríðinu er hægt að kenna Gorbachev um þeas að hann hafi rekið rýting í bak byltingarinnar og stuðlað að ósigrinum innan frá. Skelfilegt efnahagsástand fylgir síðan í kjölfarið með uppgangi þjóðernissinna og innanlandsuppreisnum. Hringir þetta bjöllum hjá einhverjum? Það sem er síðan ólíkt í þessum samanburði er það að Rússar eiga gríðarlegt vopnabúr bæði hefðbundinna vopna og kjarnorkuvopna þrátt fyrir að hluta þess hafi verið eytt og afgangurinn í lélegu viðhaldi. Ef einhver harðlínu þjóðernissinni kæmist til valda í Rússlandi eftir næstu kosningar er eins víst að fjármagni yrði veitt í að gera Rússneska herinn bardagahæfann og Rússa þar með að alvöru leikmanni í valdatafli heimsins á ný.

Hvað varðar Eista þá skil ég mæta vel þá aðgerð þeirra að færa þessa umtöluðu styttu. Meðferð Sovétríkjanna á Eystrasaltsþjóðunum undir Stalín var engu skárri en meðferð Hitlers á gyðingum. Skipulögð útrýming á menntafólki og stórfelldir nauðungarflutningar á fólki til Síberíu voru meðal fyrstu aðgerðanna og í staðinn voru byggðir upp stórir minnihlutar Rússa í löndunum þremur til að tryggja hollustu svæðanna við Kreml. Það var því engin furða að Eystrasaltsþjóðirnar fögnuðu Þjóðverjum sem frelsurum árið 1941 og studdu hernað þeirra á allan hátt. Þetta guldu þjóðirnar síðan fyrir eftir ósigur Þjóðverja þegar ógnarstjórn Sovétríkjanna tók við á ný. Ég efast um að Íslendingar myndu vilja hafa stóra styttu af einhverjum Danakónginum á Arnarhól ef Danir hefðu farið með okkur eins og þrælanýlendu (sem dæmi má nefna meðferð Belga á Kongó). Held að það fyrsta sem hefði verið gert 18. júní 1944 hefði verið að fleygja slíku á haugana. Það að hafa styttu til að minnast sigurs Rauða hersins er eins og að hafa gapastokka nýlenduveldisins á aðaltorginu áfram. Sigur Rauða hersins þýddi aðeins eitt fyrir Eistlendinga, nýtt tímabil með ógnarstjórn Stalíns og því hafa eflaust fáir fagnað. 

 

Rússar fordæma ESB vegna minnisvarðadeilu