Baráttan um hjörtu og hugi Íraka

Eitthvað virðist Bandaríkjamönnum ganga illa að læra lexíu fortíðarinnar. Mannfall í liði þeirra vex dag frá degi án þess að áþreifanlegur árangur láti á sér bæra. Lausnin virðist vera augljós fyrir bæði repúblikana og demókrata. Repúblikanar segja að það þurfi fleiri menn og Demókratar segja að það þurfi að koma sér í burtu og viðurkenna að þetta hafi verið mistök frá upphafi.

Þetta hljómar kunnuglega hmmm. Kanski af því að þetta var staðan í Víetnam fyrir tæplega 40 árum. Yfirmaður Bandaríkjahers, mikill harðnagli að nafni W. Westmoreland, hafði þá eins og Bush nú gersamlega mislesið stöðuna. Báðir þeystu í bæinn á rykugum kúrekastígvélunum með byssur á lofti og skoruðu andstæðinginn á hólm en áttuðu sig ekki á að bændur með heygaffla eru ekki æstir í að berjast við byssuglaða kúreka, þeir hafa meiri áhuga á að stinga kúrekann í rassinn þegar hann veit ekki af.

Það sem Bush hefði átt að skoða áður en hann óð inn í Írak á skítugum skónum var hvernig eftirmaður Westmorelands, Creighton Abrams (eftir hverjum M1 Abrams er nefndur), tók á málum í Víetnam. Í stað þess að reyna að útrýma skæruliðum með ,,finna og eyða" aðferðum einbeitti Abrams sér að því að byggja upp S-Víetnamska herinn og að verja samfélög S-Víetnams fyrir árásum kommúnista. Þetta tókst svo vel að S-Víetnam hrundi stórárás N-Víetnama 1972 og hefði eflaust lifað áfram ef Nixon nokkur hefði ekki stungið ,,rýting í bakið" á þeim við friðarsamningana í París. Einnig hefði Bush getað skoðað baráttu Breta við skæruliða í Malaya sem beittu svipuðum aferðum.

Bush er greinilega staðfastur í að reyna að klúðra Íraksdæminu sínu og aldrei þessu vant er lausn Demókrata trúlega skárri en hans. Spurningin er bara hvort að tvö ríki heittrúaðra Shíamúslima sé það sem heimurinn þarf á þeim stað þar sem helmingur olíubirgða jarðar finnast þessa stundina.   

Fleiri bandarískir hermenn láta lífið í Írak